Job Sanders
Door Kor Dwarshuis op 2008-05-30
Job Sanders is overleden op 26 mei 2008.
Jarenlang heb ik de balletlessen die hij op het Amsterdam Dance Center gaf begeleid op de vleugel.
Documentaire en artikel
Een levende legende in de dans. Over de danser, choreograaf en docent Job Sanders (1929-2008).
Beluister een Holland Doc documentaire over Job, het begint op 2 min 20 sec:
De Krant
Jaren geleden (ik was nog geen web-techneut):
Job: " Je wordt al een echte balletpianist!"
Ik (hoopvol, het is een lastig vak): " Oh ja??"
Job: " Ja, je leest de krant tussen de oefeningen door."
Haha, dat was Job ten voeten uit.
Criminaliteit
Ik (zuchtend): " Ik weet het niet Job, of balletbegeleiden nou mijn roeping is. En systeembeheerder bij een groot IT-bedrijf, dat is het ook al niet. Ik weet het gewoon niet."
Job: " Ach, je kan altijd de criminaliteit nog in."
Zelfstandige
Job was één van de mensen die me het laatste duwtje gaf om ontslag te nemen en zelfstandige te worden ("dat is het avontuur, Kor!!")
Ik stond niet heel dicht bij Job, maar ik wil hem met dit stukje eren.
Tango
Job heeft me op een warme zomerdag (het moet 2002 geweest zijn) in een park in Bolzano, Italië, in de schaduw van de bomen, de beginselen van de Argentijnse Tango geleerd.
Ook hebben we samen een keer een hele CD opname van Schumann's Dichterliebe beluisterd zonder iets te zeggen.
Balanchine
Ik bewonderde Job. Hij liet me zijn fotoboek zien, van toen hij bij Balanchine danste. Ik ben geen hartstochtelijke ballet-fanaat, maar ik vond hem wel een prachtige danser.
Marx Brothers
Hij vertelde me over hoe ze moesten vluchten in 1939 en hoe hij in New York terecht kwam. We luisterden naar de Marx Brothers en andere curieuze opnames uit zijn verzameling. Hij gaf me een pianoboek van één of andere onbekende componist. Ik ga het er eens bijpakken.
Geleerd
Ik heb veel van Job geleerd, ook over mezelf. Jarenlang heb ik Job op de vleugel begeleid bij balletlessen. Ik speelde dan iets van Schubert of Schuman, of een opera aria en dan keek Job verheugd :-)
Vaganova
Keer op keer luisterde ik naar Job zijn tirades over de Vaganova methode en het principe van wat hij de Vergulde Roos noemde: de dingen die van zichzelf al mooi zijn, nog mooier proberen te maken. En waar dat vandaan kwam (voor de Russische arbeiders).
Afscheid
Vandaag ben ik naar zijn afscheid geweest. Er waren honderden mensen, en we hebben voor hem geapplaudisseerd, dat was mooi. Er waren prachtige toespraken.
Ik durfde Job eerst niet te bellen omdat ik de laatste jaren zo weinig van me liet horen en niet terug belde (ik was een beetje in mezelf gekeerd), maar ik heb het toch gedaan. Job was blij dat ik belde ("Kor! Wat fijn om van je te horen!"). Woensdag zou ik met een oude vriend bij hem op bezoek, maar het is niet meer gelukt.
" Wat een prachtig leven heb ik gehad" laat Job ons nog weten.